У час верчаваньня, крыпезу
Сьвюлiлi склiбкiя таÑžкi.
Ды шкробныя, як баргузы,
Смыхчалi мамсюкi

«Да жаблацмока не хадзi
У краi жахлiвай даÑžнiны,
Каб не сустрэÑžся Юб'юб злы
Ды Бандэрцап фрумны.»

Але хлапчук узяÑž ворплы меч
I ворлага пайшоÑž шукаць.
Пад дрэвам тумтумным прысеÑž,
Каб манлака чакаць.

Але нядоÑžга ён уфеÑž
Паветра, раптам, нехта сьпёк,
То вогнiшчам забурбулеÑž
Благлiвы Жаблацмок.

Раз! Два! Раз! Два! Та! Да! Та! Да!
Жыгжыгае лязом клiнок!
I галава Ñž манлака
Адлётвае Ñž бок!

«Забiт табою Жаблацмок?!
Прамень жа, у рук маiх палон!
О фрабны дзень! О скок! О скок!»-
З усьмешкай харлiць ён!

У час верчаваньня, крыпезу
Свюлiлi склiбкiя таÑžкi
Ды шкробныя, як баргузы,
Смыхчалi мамсюкi.